Do ok.2,5 lat
Z wirów zaczynają „wychodzić“ pojedyncze kreski w górę lub w innym kierunku (początki ukierunkowania), potem wyłania się spirala (ukierunkowanie, początki jakiegoś „porządku“), często z wyraźną kropką w środku, która oznacza, że zbudowała się już jaźń dziecka i dziecko zaczęło mówić o sobie „ja“(ok.2,5 lat). Jest to okres przekory, potrzebny by wyodrębnić się ze świata i oddzielić się od niego jako indywidualna istota.
Ok. 2,5 – 3 lata
Dziecko rysuje starannie domknięte koła, co oznacza, że ostatecznie zamyka się ciemiączko i najważniejszy etap bud.głowy został zakończony. Następnie dziecko rysuje duże „słoneczka“, co oznacza, że ukształtowana już głowa jest otwarta na nowe rzeczy i gotowa do „wyjścia w świat“ i „rozprzestrzenienia“ się w nim. Jest to moment, kiedy dziecko staje się gotowe do pójścia do przedszkola.
Ok. 3 – 4 lat
Dziecko rysuje tzw.“głowonogi“ – oznacza to, że po zakończeniu bud.głowy,zaczyna intensywnie rozwijać się tułów i świadomość dziecka a wraz z nią kontrola własnego organizmu(która postępuje od głowy w dół) zeszła niżej (do tułowia). Dziecko nie ma jeszcze pełnej świadomości i kontroli w rękach i nogach i dlatego ich nie rysuje (świadczy o tym min. brak w tym wieku umiejętności wykonywania precyzyjnych, manualnych czynności np.szycia).
Ok. 4 – 5 lat
Ok.4 roku życia dziecko zaczyna rysować tzw. „drabinę uczuć“. Są to „kratki“ i „szczeble“ rysowane na różne sposoby i pod różną postacią (mogą to być np.“żebrowane“ samochody, „głowonogi“ lub zwierzęta, drzewa z gałęziami jak szczebelki itp.)
Często są one zakończone kulkami. Oznacza to bardzo intensywny rozwój klatki piersiowej – gł.
żeber, kręgosłupa oraz organów rytmicznych – serca i płuc. Owe „kratki“ to po prostu żebra, a kulki na ich końcach to kręgi kręgosłupa. Jednocześnie b. intensywnie rozwija się serce, a wraz z nim, dziecko b. intensywnie rozwija się uczuciowo i społecznie. Oprócz sympatii i antypatii (czyli „lubię“ i „nie lubię“, „fajne“ – „niefajne“) w dziecku zaczynają pojawiać się również inne, bardziej wysublimowane uczucia i dziecko wchodzi jakby po „drabinie“ tych uczuć, poznając i ucząc się kolejnych i kolejnych (stąd „drabina uczuć“). W tym okresie dzieci często rysują też serca.
Ok. 5 lat
W wieku ok. 5-ciu lat dzieci często eksperymentują też z motywem krzyża. Na rysunkach pojawia się znak krzyża w różnych sceneriach. Krzyż ma często na jednym, paru, albo wszystkich końcach wyraźne kulki. Żeby zrozumieć ten motyw, trzeba powiedzieć w tym miejscu, iż ok.5-go roku życia, po przejściu całej „drabiny uczuć“, budzi się wreszcie u dzieci uczucie empatii. Dziecko zaczyna dostrzegać, że inni ludzie myślą i czują inaczej niż ono (wcześniej myślało, iż wszyscy czują i myślą tak jak ono) i że ono jest odrębną jednostką, ze swoim własnym, odrębnym od innych losem i że musi nieść teraz ten swój los – nieść swój własny krzyż. Empatia powoduje też, iż dziecko ma wgląd w cudzą duszę, w cudze uczucia. Potrafi więc już teraz rozpoznać że ktoś np.cierpi i cierpieć razem z nim – tu motyw krzyża też jest adekwatny. Z rozwojem empatii, budzi się również u dzieci sumienie. No i tu zaczyna pojawiać się cierpienie duchowe w postaci „wyrzutów sumienia“ – również stąd ten krzyż.
Ok. 5 – 6 lat
Dzieci rysują ostre szlaczki, góry z bardzo ostrymi szczytami i mnóstwo trójkątów – oznacza to, iż dziecku zaczynają się wyrzynać zęby stałe i lada moment zaczną mu się ruszać zęby mleczne. Wymiana zębów oznacza rozpoczynającą się gotowość szkolną.
Ok. 6-7 lat
W tym wieku w rysunkach zaczyna pojawiać się gotowość szkolna. Postacie wyglądają już jak normalni ludzie – mają ręce, nogi i normalne dłonie (bez słoneczek). Bardzo charakterystyczne jest to, iż postacie rysowane są bokiem, a nie przodem, tak jak to było wcześniej (postać przodem oznacza dziecięcy egocentryzm: „ja-centrum;wszyscy myślą, widzą i czują tak jak ja“ i totalne otwarcie na świat - chłonięcie go bez żadnych filtrów, brak umiejętności spojrzenia na świat z boku). Postać narysowana bokiem oznacza już pozycję „obserwatora“ i „analizatora“, kogoś, kto patrzy z boku. Często dzieci nie potrafią jeszcze narysować całej postaci bokiem, bo jest to trudne, ale b.charakterystyczne jest to, że zawsze stopy są bokiem. Na rysunkach pojawia się też bardzo wyraźnie zaznaczona ziemia i niebo. Postać zawsze stoi „twardo“ na ziemi (jest ugruntowana) i nie jest już zawieszona w powietrzu, jak to często wcześniej bywało. Zaczyna pojawiać się symetria, często tzw.„żywa“ tzn. np. z jednej strony na gałęzi drzewa siedzi ptaszek, a z drugiej jest domek dla ptaszka. Rysunki zawierają wiele szczegółów, bo dzieci coraz pilniej obserwują świat zewnętrzny i zauważają każdy drobiazg – organizm jest już ukształtowany i twórczość dziecka nie musi teraz skupiać się na jego ciele i uczuciach, ale na tym, co na zewnątrz. Pojawia się też w rysunkach dużo figur geometrycznych – trójkątów, czworokątów. Występują one w postaci np.domku, dachu, komina, budy dla psa itp.
Pod koniec tego okresu, w wieku ok. 6,5-7 lat, w rysunkach zaczyna się pojawiać motyw żaglówki, pojazdu, rakiety lub statku powietrznego. Oznacza to, iż dziecko ma poczucie, że „odfruwa“, „odpływa“ już z przedszkola do szkoły. Jest to jednocześnie oznaka chęci i gotowości na to „odpłynięcie“ – gotowości na nowe wyzwania.
Z wirów zaczynają „wychodzić“ pojedyncze kreski w górę lub w innym kierunku (początki ukierunkowania), potem wyłania się spirala (ukierunkowanie, początki jakiegoś „porządku“), często z wyraźną kropką w środku, która oznacza, że zbudowała się już jaźń dziecka i dziecko zaczęło mówić o sobie „ja“(ok.2,5 lat). Jest to okres przekory, potrzebny by wyodrębnić się ze świata i oddzielić się od niego jako indywidualna istota.
Ok. 2,5 – 3 lata
Dziecko rysuje starannie domknięte koła, co oznacza, że ostatecznie zamyka się ciemiączko i najważniejszy etap bud.głowy został zakończony. Następnie dziecko rysuje duże „słoneczka“, co oznacza, że ukształtowana już głowa jest otwarta na nowe rzeczy i gotowa do „wyjścia w świat“ i „rozprzestrzenienia“ się w nim. Jest to moment, kiedy dziecko staje się gotowe do pójścia do przedszkola.
Ok. 3 – 4 lat
Dziecko rysuje tzw.“głowonogi“ – oznacza to, że po zakończeniu bud.głowy,zaczyna intensywnie rozwijać się tułów i świadomość dziecka a wraz z nią kontrola własnego organizmu(która postępuje od głowy w dół) zeszła niżej (do tułowia). Dziecko nie ma jeszcze pełnej świadomości i kontroli w rękach i nogach i dlatego ich nie rysuje (świadczy o tym min. brak w tym wieku umiejętności wykonywania precyzyjnych, manualnych czynności np.szycia).
Ok. 4 – 5 lat
Ok.4 roku życia dziecko zaczyna rysować tzw. „drabinę uczuć“. Są to „kratki“ i „szczeble“ rysowane na różne sposoby i pod różną postacią (mogą to być np.“żebrowane“ samochody, „głowonogi“ lub zwierzęta, drzewa z gałęziami jak szczebelki itp.)
Często są one zakończone kulkami. Oznacza to bardzo intensywny rozwój klatki piersiowej – gł.
żeber, kręgosłupa oraz organów rytmicznych – serca i płuc. Owe „kratki“ to po prostu żebra, a kulki na ich końcach to kręgi kręgosłupa. Jednocześnie b. intensywnie rozwija się serce, a wraz z nim, dziecko b. intensywnie rozwija się uczuciowo i społecznie. Oprócz sympatii i antypatii (czyli „lubię“ i „nie lubię“, „fajne“ – „niefajne“) w dziecku zaczynają pojawiać się również inne, bardziej wysublimowane uczucia i dziecko wchodzi jakby po „drabinie“ tych uczuć, poznając i ucząc się kolejnych i kolejnych (stąd „drabina uczuć“). W tym okresie dzieci często rysują też serca.
Ok. 5 lat
W wieku ok. 5-ciu lat dzieci często eksperymentują też z motywem krzyża. Na rysunkach pojawia się znak krzyża w różnych sceneriach. Krzyż ma często na jednym, paru, albo wszystkich końcach wyraźne kulki. Żeby zrozumieć ten motyw, trzeba powiedzieć w tym miejscu, iż ok.5-go roku życia, po przejściu całej „drabiny uczuć“, budzi się wreszcie u dzieci uczucie empatii. Dziecko zaczyna dostrzegać, że inni ludzie myślą i czują inaczej niż ono (wcześniej myślało, iż wszyscy czują i myślą tak jak ono) i że ono jest odrębną jednostką, ze swoim własnym, odrębnym od innych losem i że musi nieść teraz ten swój los – nieść swój własny krzyż. Empatia powoduje też, iż dziecko ma wgląd w cudzą duszę, w cudze uczucia. Potrafi więc już teraz rozpoznać że ktoś np.cierpi i cierpieć razem z nim – tu motyw krzyża też jest adekwatny. Z rozwojem empatii, budzi się również u dzieci sumienie. No i tu zaczyna pojawiać się cierpienie duchowe w postaci „wyrzutów sumienia“ – również stąd ten krzyż.
Ok. 5 – 6 lat
Dzieci rysują ostre szlaczki, góry z bardzo ostrymi szczytami i mnóstwo trójkątów – oznacza to, iż dziecku zaczynają się wyrzynać zęby stałe i lada moment zaczną mu się ruszać zęby mleczne. Wymiana zębów oznacza rozpoczynającą się gotowość szkolną.
Ok. 6-7 lat
W tym wieku w rysunkach zaczyna pojawiać się gotowość szkolna. Postacie wyglądają już jak normalni ludzie – mają ręce, nogi i normalne dłonie (bez słoneczek). Bardzo charakterystyczne jest to, iż postacie rysowane są bokiem, a nie przodem, tak jak to było wcześniej (postać przodem oznacza dziecięcy egocentryzm: „ja-centrum;wszyscy myślą, widzą i czują tak jak ja“ i totalne otwarcie na świat - chłonięcie go bez żadnych filtrów, brak umiejętności spojrzenia na świat z boku). Postać narysowana bokiem oznacza już pozycję „obserwatora“ i „analizatora“, kogoś, kto patrzy z boku. Często dzieci nie potrafią jeszcze narysować całej postaci bokiem, bo jest to trudne, ale b.charakterystyczne jest to, że zawsze stopy są bokiem. Na rysunkach pojawia się też bardzo wyraźnie zaznaczona ziemia i niebo. Postać zawsze stoi „twardo“ na ziemi (jest ugruntowana) i nie jest już zawieszona w powietrzu, jak to często wcześniej bywało. Zaczyna pojawiać się symetria, często tzw.„żywa“ tzn. np. z jednej strony na gałęzi drzewa siedzi ptaszek, a z drugiej jest domek dla ptaszka. Rysunki zawierają wiele szczegółów, bo dzieci coraz pilniej obserwują świat zewnętrzny i zauważają każdy drobiazg – organizm jest już ukształtowany i twórczość dziecka nie musi teraz skupiać się na jego ciele i uczuciach, ale na tym, co na zewnątrz. Pojawia się też w rysunkach dużo figur geometrycznych – trójkątów, czworokątów. Występują one w postaci np.domku, dachu, komina, budy dla psa itp.
Pod koniec tego okresu, w wieku ok. 6,5-7 lat, w rysunkach zaczyna się pojawiać motyw żaglówki, pojazdu, rakiety lub statku powietrznego. Oznacza to, iż dziecko ma poczucie, że „odfruwa“, „odpływa“ już z przedszkola do szkoły. Jest to jednocześnie oznaka chęci i gotowości na to „odpłynięcie“ – gotowości na nowe wyzwania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz